Seviyoruz elbette.
Kader hükmünü çoktan vermişti. “Külli nefsin zaikatül mevt“, bir kez daha doğruluğunu ispat edecekti.
Emanuel Karasu. O pis adam. Hakan’ın karşısına çıktı elinde kasa kasa altın.
Vermedi Filistin’i yahudiye. İyi de yaptı.
Yahudi’de plannı yaptı. Önce Hakan tepe taklak edildi. O insin diye 31 Mart ayaklanması tertiplendi. Çok masum asıldı. Hakan, Selanik’te ikamete mecbur edildi.
Acaba diyorum, yahudiye izin verilseydi. Otursalardı bir Osmanlı Teb’ası olarak Filistin’de ne olurdu.
Tamam. Amenna. İnanıyorum.
Külli nefsin zaikatül mevt.
Beyin fırtınası yapıyorum.
Mısır, Romanya, Kıbrıs, Kuveyt ve Tunus, elde kalır mıydı?
Bana öyle geliyor ki, Yahudi güdümünde bir Âl-i Osmanlı devam ederdi.
Tıpkı Great Britain gibi.
Tıpkı United States Öf America gibi
Ammaaa
Kader hükmünü vermiş bir kez; dönüşü olmaz. Hem de ezelden vermiş.
Hakikat-i Muhammedî, zuhur edince vermiş hem de. Küçük mü Hakikat-i Muhammedî?
Sen öyle san.
Koca çınarın çekirdeği ufak mı? Evet.
Neticesi? İnanılmaz.
Minik Serçe‘nin bir şarkısı:ex oriente lux
Farkında olmadan nereye parmak basmış. Nur-u Mürteza’yı gördü mü acaba?
Sormak isterdim. Yoksa muharref Tevrat’a mı gönderme?
Netice-i kelam
Hakan’ımız, kadere muvafık hareket etti. Şüphesiz.
Daha ileri düşüncelerimiz yorumlarımız, spekülasyondan ibaret olacak.
Ruhumdan Damlalar 